Den Dansk Islansk Translation Blogg

Arna Pálsdóttir skrifar: 

Í kjölfar kosninga á síðasta ári urðu breytingar inn á elstu og æðstu stofnun okkar Íslendinga. Í því ástandi og atvinnuleysi sem ríkti í þjóðfélaginu þá og ríkir ennþá velti ég því oft fyrir mér hvað varð um það misgóða fólk sem ekki gafst kostur á að setjast aftur á þing eftir kosningar. Tuttugu og sjö einstaklingar settust nýjir inn á þingið sem gerði það að verkum að aðrir tuttugu og sjö annað hvort ákváðu sjálfviljugir að gefa ekki kost á sér aftur til áframhaldandi þingsetu eða náðu ekki kjöri. Má segja að þeim sem náðu ekki kjöri hafi verið sagt upp?

Í dag 18.janúar 2010 eru 16.523 einstaklingar skráðir atvinnulausir. Eru einhverjir fyrrverandi þingmenn á atvinnuleysisskrá eða koma til með að verða?

Eru þeir fyrrverandi þingmenn sem í sumum tilfellum var „sagt upp“ eftir síðustu kosningar á meðal þessara þúsunda sem eru atvinnulausir og munu þiggja atvinnuleysisbætur eða bíða þeirra störf sem ekki eru auglýst og tryggja þeim áframhaldandi laun í líkingu við biðlaun þingmanna?

Það síðarnefnda ætla ég að gefa mér að hafi átt við í tilfelli fyrrverandi þingmanns og ráðherra, Valgerðar Sverrisdóttur, sem að vísu sjálfviljug ákvað að gefa ekki kost á sér til áframhaldandi þingsetu en fékk á síðasta ári formannsstöðu í nýju ráði um þróunarsamvinnu. Frétt um ráðningu Ástu Möller sem forstöðumanns Stofnunar stjórnsýslufræða og stjórnmála við stjórnmálafræðideild Háskóla Íslands gefur mér aftur tilefni til að hugsa um þessa einstaklinga sem eins og í hennar tilfelli var „sagt upp“ á þingi. Ég geri hér ráð fyrir að störfin hafi ekki verið auglýst til umsóknar.

Svipað hlýtur að verða upp á teningnum hvað varðar aðra þingmenn sem hurfu af þingi. Meðal þeirra einstaklinga sem náðu ekki kjöri inn á alþingi í síðustu kosningum má nefna Sigurð Kára Kristjánsson, Kolbrúnu Halldórsdóttur og Guðjón Arnar Kristjánsson.  Þó svo að þeim hafi verið „sagt upp“ geri ég líka ráð fyrir að þau þurfi ekki að hafa áhyggjur af því að verða á meðal þeirra þúsunda sem skráðir eru atvinnulausir og þiggja atvinnuleysisbætur. Ég verð að telja líklegra að þeirra bíði starf sem hvergi verði auglýst laust til umsóknar og tryggi þeim áframhaldandi laun í líkingu við biðlaun þingmanna. 

Eftir að hafa misst vinnuna í kjölfar hrunsins í október síðastliðnum og upplifa atvinnuleysi þó einungis í skamman tíma geri ég ráð fyrir að eina vitið sé að bjóða sig fram til alþingis við næstu endurnýjun. Að því gefnu að ég nái kjöri og sitji eitt kjörtímabil þyrfti ég að minnsta kosti ekki að hafa áhyggjur af atvinnuöryggi mínu aftur.  Ég hef fulla trú á því að mér yrði veitt formannsstaða á silfurfati án þess að gefa öðrum hæfum einstaklingum kost á að sækja um hana